Ταξιδι στη Ρώμη…στην αιώνια πολή…
Αυτή η πόλη είναι απλά μαγική, σε καθηλώνει πριν ακόμη το αεροπλάνο σου προσγειωθεί, ασκεί μια έλξη αδιανόητη και αυτό είναι το πιο όμορφο.
Φτάσαμε λοιπόν, μετά από τόσες αναποδιές με τη βραδινή πτήση παραλάβαμε τις αποσκευές μας όσο πιο γρήγορα γινόταν και κατευθυνθήκαμε προς το σταθμό του Metro αλλά μόλις είχε φύγει το τελευταίο δρομολόγιο είχε πάει ήδη 12 (φτάσαμε τα μεσάνυχτα βλέπετε..), ανεβήκαμε στην πιάτσα των Ταξί μπήκαμε στο πρώτο και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο…
Tip 1
η ταρίφα κοστίζει 50€, αν όμως το ξενοδοχείο σας έχει την υπηρεσία μεταφοράς από/προς το αεροδρόμιο χρησιμοποιήστε την κοστιζει σχεδον το ιδιο 60 -70€ και σας περιμένει κάποιος ακριβώς έξω από την αίθουσα αποβίβασης (σας κουβαλάει τις βαλίτσες και σας κάνει και μια γρήγορη περιήγηση στην πόλη δωρεάν και είναι ευγενέστατοι σε αντίθεση με τους ταξιτζίδες.
Η πρώτη μέρα ξεκίνησε, το πρωινό του ξενοδοχείο La Griffe ήταν καλό αλλά η ταράτσα του bar-restaurant με θέα όλη τη Ρώμη ήταν το βραβείο μας, επόμενο βήμα η ενοικίαση μιας vespa για να γυρίσουμε όλη την πόλη.
Τip 2
Αν οδηγείτε, μια ενοικίαση scooter-vespa’s ( τοπικό προιόν) θα σας ΣΩΣΕΙ και θα απολαύσετε κάθε κομμάτι της πόλης. Εμείς βρήκαμε το πιο οικονομικό στο Myscooterentinrome.com
H ξενάγηση ξεκίνησε, φορέσαμε τα κράνη μας και φύγαμε πρώτη στάση Κολοσσαίο, Ρωμαική Αγορά, Παλατίνος Λόφος, San Giovanni in Laterano. Δεν σταματήσαμε πουθενά όλα τα είδαμε πάνω από το scooter ( μας εκάνε και τέλεια μέρα…) και ήταν πραγματικά υπέροχα… Θέλοντας να απολαυσουμε ένα espresso ανηφορίσαμε την Via Dei Fori Imperiali και φτάσαμε στην Piazza Venezia έχοντας στο αριστερό μας χέρι το Monumento Vittorio Emanuelle II υπέροχο κτήριο, το οποίο προσπεράσαμε κ αυτό δεν ήμασταν εκεί για να εκθιάσουμε την αρχιτεκτονική αλλά να απολαύσουμε την δική μας εκδοχή από το Roman Holiday ή Dolce Vita.
Καθώς πλησιάζαμε στο ιστορικό κέντρο και ο συνοστισμός γινόταν όλο και πιο ασφυκτικός, παρκάραμε το scooter κάπου κοντά στο Πάνθεον και αρχίσαμε να περπατάμε στα στενά ανάμεσα από την Piazza Navona και το Pantheon.
Σταματήσαμε λοιπόν για εκεινο το espresso που λέγαμε στο πασίγνωστο Cafe Sant’ Eustachio, δεν μας αρεσε καθόλου ο καφές ένα τεράστιο μειγμα αφρού και καφε με άρωμα φουντουκιού ( ενιωθα λες κ επινα νες καφε φραπε απόλυτη ευχαρίστηση… και όλοι λέγανε ο καλυτερος καφές…) άσε που ήταν αγενέστατοι και πανικός από τουρίστες.. Εξαφανιστήκαμε αμέσως… ( και πανάκριβο)
Περπατήσαμε μέχρι την πιατσα Ναβόνα ( είναι πολύ κοντά) και η θέα της μας δικαίωσε από την ήττα του καφέ..βρίσκοντας μια πολυ γλυκιά ιταλιάνα ανω των 70 που μας έστειλε στην πιο διάσημη gelateria της Ρώμης … La Gelateria Frigidarium Υπέροχο παγωτό… πραγματικά το πιο ώραιο παγωτό που έχω φάει…
Τip 3
Απομακρυνθείτε όσο μπορείτε από την κοσμοσυρροή, μόνο έτσι θα ανακαλύψετε τη Ρώμη.
Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για λίγη ξεκούραση και να βγουμε στη νυχτερινή Ρώμη, και έτσι έγινε μολις άρχισε να βραδιάζει κατευθυνθήκαμε προς το Τραστέβερε υπέροχα wine-bars και trattorie, αποφασίσαμε να καθήσουμε όπου υπήρχαν Ιταλοί, και το βρήκαμε…. Meridionale – Trattoria.. πολύ μικρό..πολύ άσπρο..αλλά πολύ νόστιμο…
Επόμενη μέρα αφιερωμένη στην πόλη του Βατικανού, Πιάτσα Σαν Πιέτρο, Βασιλική του Αγίου Πέτρου, Κήποι του Βατικανού , Μουσείο του Βατικανού μας πήρε όλη η μέρα εκεί ( πως αλλοστε με όλη την τέχνη της αναγεννησης και όχι μόνο κρεμασμένη στους τοίχους) με μοναδική στάση στο καφέ του Μουσείου για ένα καφεδάκι και μετά κατεβήκαμε στην Piazza del Popolo για να απολαυσουμε μια μακαρονάδα στο φημισμένο Il vero Alfredo , πολύ καλή επιλογή- λιγο τσιμπημένο αλλά αξιζε. Μετά το φαγητό ακουλουθήσαμε τη ροή του κόσμου και φτάσαμε στο πιο φημισμένο συντριβάνι του κόσμου στηn Fontana di Trevi (αλλα για κακή μας τύχη ο δήμος της Ρώμης αποφάσισε να καθαρίσει και να κανει εργασίες συντήρησης στη κρήνη και το μόνο που είδαμε ήταν σκαλωσιές και συνεργεία) μετά απ’αυτο ενα τιραμισού ηταν ότι έπρεπε και τραβήξαμε για το Antico Caffe del Brasile ( προτείνω ένα espresso alla giamaicana με ρουμι και κρέμα ),
Η τελευταία μας μέρα ήταν γεμάτη από όλα αυτά που θέλαμε να προλάβουμε, μια βόλτα στoυς κήπους της Villa Borghese, να ανέβουμε τα περιβόητα Ισπανικά Σκαλοπατια Piazza di Spagna, να ανέβουμε τη Via Veneto, να πιουμε το τελευταίο μας espresso στη Piazza della Repubblica και μετά για μια πιτσα ( 2 ολοκληρες μερες στη Ρώμη και δεν είχαμε δοκιμάσει ακόμη, αλλα η πιτσαρία… Est! Est! Est! μας αποζημείωσε…λέγεται ότι είναι η πιο παλιά πιτσαρία της πόλης και η διακόσμηση της δεν έχει αλλάξει από το 1920…
Το ταξίδι μας έφτανε στο τέλος και το bar στο roof του ξενοδοχείου μας ήταν ιδανικό για να χαιρετήσουμε την αιώνια πόλη….
Tip 4
Για τη μεταβασή σας στο αεροδρόμιο προτιμήστε το τρένο από το σταθμό Termini το εισητήριο στοιχίζει 13€ και φτανει πολύ γρήγορα ( σε σχέση με την κίνηση που θα βρείτε στους δρόμους)
Tip 5
Μην αγοράσετε σουβενιρ κλπ στις περιοχές γύρω από τα αξιοθέατα, αλλά σε κεντρικές αγορές οι τιμές είναι 10 φορές πιο κάτω.
Τip 6
Αν θέλετε να ψωνίσετε ψάξτε για διάφορα bazar που γίνονται στην πόλη, εκει θα βρείτε πραγματικές ευκαιρίες.
Καλό σας ταξίδι!! και περιμένω τις εντυπώσεις σας …
2 comments
HISTORY OF ALFREDO DI LELIO CREATOR IN 1908 OF “FETTUCCINE ALL’ALFREDO” (“FETTUCCINE ALFREDO”), NOW SERVED BY HIS NEPHEW INES DI LELIO, AT THE RESTAURANT “IL VERO ALFREDO” – “ALFREDO DI ROMA” IN ROME, PIAZZA AUGUSTO IMPERATORE 30
WARNING: ALFREDO’S GALLERY AND ALFREDO ALLA SCROFA ARE OUT OF MY BRAND “IL VERO ALFREDO – ALFREDO DI ROMA”
With reference of your article I have the pleasure to tell you the history of my grandfather Alfredo Di Lelio, who is the creator of “Fettuccine all’Alfredo” (“Fettuccine Alfredo”) in 1908 in the “trattoria” run by his mother Angelina in Rome, Piazza Rosa (Piazza disappeared in 1910 following the construction of the Galleria Colonna / Sordi). This “trattoria” of Piazza Rosa has become the “birthplace of fettuccine all’Alfredo”.
More specifically, as is well known to many people who love the “fettuccine all’Alfredo”, this famous dish in the world was invented by Alfredo Di Lelio concerned about the lack of appetite of his wife Ines, who was pregnant with my father Armando (born February 26, 1908).
Alfredo di Lelio opened his restaurant “Alfredo” in 1914 in Rome (via della scrofa) and in 1943, during the war, he sold the restaurant to others outside his family.
In 1950 Alfredo Di Lelio decided to reopen with his son Armando his restaurant in Piazza Augusto Imperatore n.30 “Il Vero Alfredo” (“Alfredo di Roma”), whose fame in the world has been strengthened by his nephew Alfredo and that now managed by me, with the famous “gold cutlery” (fork and spoon gold) donated in 1927 by two well-known American actors Mary Pickford and Douglas Fairbanks (in gratitude for the hospitality).
See also the website of “Il Vero Alfredo”(with news also about franchising).
I must clarify that other restaurants “Alfredo” in Rome (as Alfredo alla scrofa or Alfredo’s gallery) do not belong to my brand “Il Vero Alfredo – Alfredo di Roma”.
I inform you that the restaurant “Il Vero Alfredo –Alfredo di Roma” is in the registry of “Historic Shops of Excellence” of the City of Rome Capitale.
Best regards Ines Di Lelio
Dear Ines thank you for your comment we enjoyed the lunch “Il vero Alfredo” and i hope to visit it again very soon.
Comments are closed.